Sinds 2007 is de hoeveelheid BHV-verplichtingen aan werkgevers drastisch verminderd (
bron). De meeste verplichtingen zijn verlegd naar een door de werkgever zelf op te laten stellen
Risicoinventarisatie en –evaluatie (RI&E). Daarmee ligt de bal om voor de veiligheid van de eigen medewerkers te zorgen bij de werkgever.
Stelling: De huidige ARBO-wetgeving geeft werkgevers té gemakkelijk de mogelijkheid een onveilige werkomgeving te creëren.Het enige dat er van overheidswege aan werkgevers wordt opgelegd is (
ARBO-wet, art. 3):
De werkgever zorgt voor de veiligheid en de gezondheid van de werknemers inzake alle met de arbeid verbonden aspecten en voert daartoe een beleid dat is gericht op zo goed mogelijke arbeidsomstandigheden (...) waarbij hij (...) het volgende in acht neemt:
(...)
doeltreffende maatregelen worden getroffen op het gebied van de eerste hulp bij ongevallen, de brandbestrijding en de evacuatie van werknemers en andere aanwezige personen, en doeltreffende verbindingen worden onderhouden met de desbetreffende externe hulpverleningsorganisaties;
Als uitwerking daarvan is geregeld dat de werkgever zich hiervoor laat bijstaan door bedrijfshulpverleners, die daarvoor een opleiding en uitrusting ter beschikking moeten krijgen, zodat zij hun taken naar behoren kunnen uitvoeren (
ARBO-wet, art. 15 lid 1 en 3).
Voordeel van het schrappen van wettelijk quota (bijv. 1 BHV'er per 50 medewerkers) is dat er met behulp van een RI&E makkelijker ingespeeld kan worden op de specifieke behoeften van een bedrijf.
Nadeel is dat een veilige werkomgeving afhangt van de mate waarin de werkgever erin wil investeren.
Stelling: De huidige ARBO-wetgeving geeft werkgevers té gemakkelijk de mogelijkheid een onveilige werkomgeving te creëren.Is de controle op gebruik en uitvoering van de RI&E voldoende om een veilige werkomgeving te kunnen garanderen?
Is de flexibiliteit die een RI&E biedt juist een zegen? Zeg het maar!