ik heb net de NRR richtlijn even doorgelezen, ze adviseren "lekenhulpverleners" gewoon te starten met reanimeren, en niet actief op zoek te gaan naar tekens van zulke wilsverklaring, aangezien dat logischer wijs tot vertraging leidt, terwijl elke seconde telt.
Echter hoe reageert de familie van een persoon met zo een wilsbeschikking op toch een poging door een hulpverlener in zijn ogen...
schuld is een mes dat 2 kanten op snijdt, enerzijds niet helpen en het gevoel van machteloosheid, of toch helpen en de wens van een "stervende" negeren.
Eenduidigheid zou een boel vergemakkelijken.
Ik ben zelf de laatste die zal stoppen met reanimeren omdat iemand zo een badge draagt want elk leven is er een en niks doen zou mij teveel op "moord" lijken. Die keuze moet in een echte situatie hartverscheurend zijn...